Strona zrobiona w kreatorze stron internetowych WebWave
Czytaj etykiety - mówią. Ale jak? Czego szukać? Wszystkie "E" swego czasu były owiane złą sławą, więc byliśmy nastawieni na szukanie ich na etykietach i omiajnie produktów z E szerokim łukiem. Potem nastała moda na produkty bio i eko, które swoją drogą, żeby w ogóle tak mogły być nazwane, powinny mieć konkretne oznaczenie, co i tak nie zawsze gwarantuje ich czystość od pestycydów. Zatem dzisiaj przedstawiam Wam, czego na 100% nie powinno być na etkiecie i jak to z tymi "E" w końcu jest.
Obecny najczęściej w:
Szczególnie negatywnie wpływa na poziom cholesterolu LDL we krwi, który przyczynia się do chorób serca i układu krwionośnego. Uznawany jest za kontrowersyjny surowiec, ze względu na bliskie powiązania z nielegalnym wycinaniem drzew lasu deszczowego i przyczynianiem się do zmniejszenia bioróżnorodności. Uważa się, że ekspansja palmy olejowej jest główną przyczyną wylesiania w Malezji i Indonezji, którego tempo jest niepokojące.
Wykazuje podobne działanie do oleju palmowego; spożycie kwasów tłuszczowych trans zwiększa gromadzenie się tkanki tłuszczowej głównie w okolicy brzucha, co jest szczególnie niekorzyste pod kątem ryzyka chorób metabolicznych (np. insulinooporność, następnie cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętcznie, miażdżyca naczyń krwionośnych, stłuszczenie wątroby)
Pełna nazwa brzmi butylohydroksytoluen. BHT spożywany w dużych ilościach może spowodować raka wątroby, ponadto obserwowano symptomy pseudo-alergiczne. Z powodu efektów ubocznych, UE ograniczyła stosowanie BHT
Może przyczyniać się do występowania otyłości, zwiększać ryzyko wystąpienia cukrzycy typu II, podwyższać poziom lipoproteiny niskiej gęstości - LDL (główny transporter cholesterolu z wątroby do innych narządów) i triglicerydów (TG).
Jest cukrem łatwo dostępnym w procesie trawienia, na skutek czego gwałtownie i na krótki czas podnosi poziom glukozy we krwi. Takie wahania mogą prowadzić do szybkiego poczucia głodu, i jedzenia za dużej ilości kalorii. Wymagają też dużego wyrzutu insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę, który obniża poziom glukozy we krwi. Stale wytężona praca trzustki może prowadzić do rozwoju insulinooporności i/lub cukrzycy typu 2.
Substancje dodatkowe, określane obecnie jako dodatki do żywności, oznaczane symbolem E i numerem identyfikacyjnym według międzynarodowego systemu.
Substancje te dodawane są do produktów spożywczych ze względów technologicznych.
Informację o użyciu dodatków w żywności można znaleźć na etykietach produktów w wykazie składników. Podawana jest tam zasadnicza funkcja technologiczna, którą dana substancja pełni w środku spożywczym oraz jej nazwa lub numer E, np. przeciwutleniacz – kwas askorbinowy (czyli witamina C) lub przeciwutleniacz – E 300.
Litera E oznacza, że dany dodatek został dopuszczony w Unii Europejskiej. Stosowanie dodatków do żywności regulowane jest przepisami prawnymi.
Wyróżnia się m.in. barwniki, substancje słodzące, przeciwutleniacze, regulatory kwasowości, emulgatory, stabilizatory, substancje żelujące, polepszacze i wzmacniacze smaku.
Pierwszym symbolem, rozpoczynającym wykaz dozwolonych dodatków do żywności, jest barwnik o numerze
► E 100 i dotyczy kurkuminy (wyciąg z kurkumy, popularnej przyprawy korzennej, o mocno barwiącym żółtym kolorze)
SUBSTANCJE KONSERWUJĄCE
Następną grupą są substancje konserwujące, w tym dość powszechnie stosowane takie dodatki, jak:
kwas sorbowy i jego sole o numerach E 200 – E 203
kwas benzoesowy i jego sole (E 210 – E 213)
kwas askorbinowy i askorbiniany o symbolach E 300 – E 302 (witamina C)
tokoferole E 306 – E 309 (witamina E)
dwutlenek siarki czy siarczyny o numerach E 220 – E 228 u niektórych związki te mogą wywoływać reakcje alergiczne)
SUBSTANCJE ZAGĘSZCZAJĄCE I WZMACNIACZE SMAKU
Wśród substancji zagęszczających czy żelujących można wymienić kwas alginowy i alginiany (E 400 – E 404). Natomiast wzmacniacze smaku to dodatki o symbolach, np.
E 620 – kwas glutaminowy, czy E 621 – glutaminian sodu. Wiele innych dodatków stosowanych jest w procesie produkcji w celu nadania pewnych cech żywności, np. w celu polepszenia tekstury produktu.
SUBSTANCJE SŁODZĄCE
Dużą grupę substancji dodatkowych, która ma znaczenie w produkcji żywności o obniżonej wartości energetycznej czy bez dodatku cukru, stanowią substancje słodzące. Można je podzielić na dwie grupy:
poliole (np. sorbitol E 420, mannitol E 421, ksylitol E 967)
intensywne substancje słodzące (np. acesulfam K - E 950, aspartam E 951, sukraloza E 955, glikozydy stewiolowe E 960)
Wszelkie dodatkowe informacje o zastosowanych substancjach słodzących można znaleźć na etykietach produktów. W przypadku gdy zawartość polioli w produkcie przekracza 10%, spożycie tego produktu w nadmiernych ilości może wywołać efekt przeczyszczający. Produkty zawierające aspartam lub sól aspartamu i acesulfamu nie mogą być spożywane przez osoby chore na fenyloketonurię. W związku z tym informacja „zawiera aspartam (źródło fenyloalaniny)” lub „zawiera źródło fenyloalaniny” musi pojawić się na etykiecie produktu.
BARWNIKI
W produkcji często dodawane są do żywności barwniki, aby była ona dla konsumenta atrakcyjniejsza wizualnie. Na etykietach produktów zawierających następujące barwniki syntetyczne: tartrazyna (E 102), żółcień chinolinowa (E 104), żółcień pomarańczowa (E 110), azorubina (E 122), czerwień Allura (E 129), czerwień koszenilowa (E 124), przy nazwie barwnika lub numerze E powinno znaleźć się ostrzeżenie o możliwym szkodliwym wpływie na aktywność i skupienie uwagi u dzieci.
Mylne jest przekonanie, że wszystkie dodatki do żywności (E) to substancje wyłącznie wytwarzane syntetycznie i niewystępujące w przyrodzie. Wiele dodatków stosowanych w produkcji żywności ma swoje odpowiedniki występujące w środowisku naturalnym. Dotyczy to chociażby polioli, wchodzących w skład węglowodanów, czy np. kwasu benzoesowego dodawanego jako substancja konserwująca, który również występuje naturalnie w takich produktach, jak czarne jagody, maliny, śliwki, żurawina, czy też dodatków wytwarzanych z surowców naturalnych, np. lecytyna sojowa (E 322).
Podkreślenia wymaga fakt, iż w celu uniknięcia nadmiaru substancji dodatkowych w diecie należy przestrzegać zasad prawidłowego żywienia oraz stosować urozmaiconą dietę. Informacje wskazywane na etykietach produktów, w tym między innymi podawany wykaz składników, daje konsumentowi możliwość wyboru produktu korzystnego dla zdrowia.
A Ty, czytasz etykiety produków spożywczych? Daj znać w komenatrzu! :)
Tekts powstał na podstawie: materiałów Kampanii informacyjnej pod hasłem „Mniej cukru, soli i tłuszczu? Kupuję to!” jest realizowanej przez Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ).